شرح حال و معاینه بالینی: پزشک با بررسی علائم اولیه، سابقه بیمار و معاینه دقیق بدنی سرنخهای ابتدایی در مورد وجود هموراژی داخلی را پیدا میکند.
آزمایش خون (CBC و سایر موارد): با بررسی سطح هموگلوبین و شاخصهای خونی، کاهش خونریزی یا اختلالات انعقادی شناسایی میشود.
سونوگرافی تخصصی: سونوگرافی روشی غیرتهاجمی و سریع برای مشاهده تجمع خون یا مایعات در شکم و اندامهاست.
سیتیاسکن (CT-Scan): دقیقترین روش تصویربرداری برای تشخیص محل و میزان هموراژی داخلی و بررسی آسیب به اندامهاست.
MRI : در موارد خاص مغزی یا بافتی جزئیات بیشتری از وضعیت خونریزی را نشان میدهد.
رادیوگرافی ساده: عکسبرداری از قفسه سینه یا شکم میتواند تجمع مایع یا خطوط غیرطبیعی ناشی از خونریزی را آشکار کند.
آندوسکوپی و کولونوسکوپی: ابزار تصویربرداری مستقیم از معده و روده برای شناسایی و درمان منبع خونریزی داخلی دستگاه گوارش.
آنژیوگرافی: با تزریق ماده حاجب خونریزیهای عروقی دقیقاً موقعیتیابی و حتی در برخی موارد درمان میشوند.
آسپیراسیون تشخیصی: برداشتن نمونه مایع تجمع یافته در اندامها جهت بررسی آزمایشگاهی و تشخیص نوع خونریزی.
لاپاروسکوپی: جراحی کمتهاجمی با دوربین برای مشاهده مستقیم منبع خونریزی خصوصاً در موارد بحرانی و نامشخص.
نظرات
من اصلا نمیدونستم داروهای رقیقکننده خون اینقدر خطر دارن حتما با دکترم مشورت میکنم.
تا حالا نمیدونستم کبودی بیدلیل میتونه خطرناک باشه مقالهتون عالی بود.
تشکر که نوشتین هر درد شکمی ساده رو نباید نادیده گرفت بعضی وقتا زندگی آدما تو همین اطلاعات خلاصه میشه.