برای تشخیص سینوزیت، با توجه به نظر پزشک ممکن است از روشهای مختلفی استفاده شود. در ابتدا علائم بیمار بررسی می شود و بعد برای تشخیص دقیق تر می توان از برخی روش ها استفاده کرد شامل:
بررسی داخل بینی و سینوس ها
پزشک با استفاده از یک ابزار کوچک به نام اندوسکوپ، داخل بینی و سینوزها را بررسی می کند.
سونوگرافی
از این روش تشخیصی در موارد شدید سینوزیت استفاده می شود و ممکن است برای تشخیص و بررسی میزان التهاب و تودههای موجود در سینوس ها به کار رود.
سونوگرافی که با استفاده از امواج صوتی است، می توان تصاویر دقیق تری از ناحیه بینی و سینوس ها تهیه کرد.
MRI
یکی از روش های تشخیصی پیشرفته است که در بررسی سینوزیت های مزمن استفاده می شود. در
ام آر آی، امواج مغناطیسی قوی و امواج رادیویی استفاده می شود تا تصاویر دقیق از ناحیه بینی و سینوس ها به دست آید. در این روش ساختار دقیق سینوس ها بررسی می شود و توده ها، التهاب ها، ضخامت لایههای بینی و سایر تغییرات مربوط به سینوزیت را تشخیص داده می شود.
CT-Scan
از روش های تشخیصی دیگر که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد CT-Scan است. در این روش تشخیصی از اشعه ایکس استفاده می شود تا تصاویر مقطعی و دقیقی از ناحیه بینی و سینوس ها تهیه شود. در این روش هم مانند ام آر آی ساختار داخلی سینوس ها بررسی و هرگونه نشانه التهاب، توده، آبسه و سایر تغییرات قابل تشخیص است.
سی تی اسکن کمک می کند تا تصاویر کامل تری از سینوس ها و شدت آن ها در اختیار پزشک قرار گیرد. این روش در موارد شدید و سینوزیت های مزمن در صورت نیاز استفاده می شود.
بیوپسی یا نمونه برداری
گاهی در برخی شرایط ممکن است از روش نمونه برداری هم برای تشخیص سینوزیت استفاده شود که در این روش با یک سوزن نمونهای از ترشحات برای آزمایش های بیولوژیکی و باکتریایی گرفته می شود. از این روش معمولا در شرایطی استفاده می شود که علائم بیمار پس از استفاده از دارو و آنتی بیوتیک بهبود نمی یابد و نیاز به تشخیص دقیق تری است، تحلیل نمونه ها به بررسی عامل های عفونی و تعیین نوع آن کمک مفیدی می کند. همچنین لازم است بدانید که این روش به دلیل خطر بالای عفونت فقط در شرایط خاصی پزشک درخواست می کند.
معمولا برای تشخیص سینوزیت های قارچی از نمونه برداری استفاده می شود.
نظرات